2552/03/07

ความเจ็บปวด..


ใคร..คนที่เคยรู้ใจ รอยยิ้ม...ที่เคยรู้จัก
.... กำลังจะหายลับไป
คำพูด...ที่ซึ้งใจ
ที่เคยว่า...รักมากมาย
...ไม่มีอีกแล้ว..นับจาก
ถ้าคนจะไป..ก็ต้องไป
รักเท่าไร...แต่ฉันคงทำได้เท่านี้
ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด
และฉันจะอดทน...แม้แทบขาดใจ
ไม่อาจจะวิ่งหนีความจริง..ที่มันโหดร้าย
ะพร้อม..จะยอมเข้าใจความเปลี่ยนแปลง
จะอยู่เพื่อเรียนรู้...ความเจ็บปวด
จะฝืนเดินต่อไป...แม้ไร้เรี่ยวแรง
และคงมีที่สักวันนึง...ฉันจะเข้มแข็ง
ถึงแม้ไม่รู้ต้องนานสักเท่าไร...
เธอ...เธอเคยเป็นทุกสิ่ง
จะขอขอบคุณทุกอย่าง...
....ที่เคยให้ฉันจนวันนี้

"...ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด

และฉันจะอดทน ..ม้แทบขาดใจ.."

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น