ขอบคุณ...ที่ซ้ำเติม

แบกความเจ็บช้ำมา..แบกมาตั้งไกล

เผื่อพอจะมีใครพึ่งพา

เกือบลืมความช้ำใจ...

เมื่อเธอเข้ามา...เข้ามาคอยเยียวยารักษาใจ

และแล้วทุกอย่างก็มาแปรผัน

มันเลยต้องเจ็บ ..และช้ำใหม่

เธอทำรอยเก่าที่คนทำทิ้งไว้

ตอกย้ำมันลงไป...ที่จุดเดิม

ขอบคุณที่ซ้ำเติม...จุดเดิมที่เคยเจ็บ

เจ็บแบบเดิม...ที่เคยเจอมาก่อน

ขอบคุณที่ซ้ำเติม...จุดเดิมให้ยิ่งอ่อน

ช่วยบั่นทอนซ้ำลงไป...ที่เดิม

ไม่เคยจะคิดเลย...ไม่เคยระวัง

ก็เลยไปจริงจัง...เหมือนก่อน

แปลกดีที่เชื่อเธอ...

ว่าเธอจะแน่นอน...ว่าเธอคงจะจริง

.... ไม่เหมือนใคร

จะเติมความหวัง...สักครั้งลงที่ใจ

...เพื่อให้ใจดีดังเดิม

มาเจอความช้ำ...ที่เธอให้มาเพิ่ม

เธอกลับเติม...ความเจ็บใจ

" ขอบคุณที่ซ้ำเติม...จุดเดิมที่เคยเจ็บ

...เจ็บแบบเดิมที่เคยเจอมาก่อน

ขอบคุณที่ซ้ำเติม...จุดเดิมให้ยิ่งอ่อน

....ช่วยบั่นทอนซ้ำลงไป...ที่เดิม "

ไม่เอาคืน

อยากให้รับรู้ ..เมื่อเธอจะทิ้งฉันไป
คงไม่เป็นไร...หากเธอนั้นคิดมาดี
แต่จะขอไว้...ว่าใจที่เคยให้เธอ
อย่าทิ้งได้ไหม...ถึงเธอจะไม่ต้องการ
ใจฉันที่ให้เธอ..มันก็เป็นของเธอ
และฉันอยากให้เธอเก็บไว้
ให้มันจมลงไปสุดใจ...ปล่อยไว้ไม่ต้องดูแล
แค่นี้...ก็คงเพียงพอกับใจฉัน
ปล่อยให้มันจมลงสุดใจ...
...ถ้าเธอนั้นไม่รักกัน
ปล่อยให้จมอยู่ตรงนั้น... ไม่เอาคืน
สิ่งที่ฉันรู้..คือรักแต่เธอทุกวัน
ถึงแม้ว่ามัน..จะไม่เหลือค่าอะไร
แต่สักวันนึง... ถ้าเธอต้องการเมื่อใด
ลองค้นให้ลึก...ฉันยังอยู่และเหมือนเดิม
ใจฉันที่ให้เธอ...มันก็เป็นของเธอ
และฉันอยากให้เธอเก็บไว้
ให้มันจมลงไปสุดใจ..ปล่อยไว้ไม่ต้องดูแล
แค่นี้..ก็คงเพียบพอกับใจฉัน
ปล่อยให้มันจมลงสุดใจ...
... ถ้าเธอนั้นไม่รักกัน
ปล่อยให้จมอยู่ตรงนั้น ...ไม่เอาคืน

เสียใจ

หลายๆครั้งที่สับสนกับการตัดสินใจ

แต่การตัดสินใจครั้งนี้มีเพียงความรู้สึกเดียว

คือ...เสียใจ...

...อยากให้เรามีกันตลอดไป

แต่ในความสัมพันธ์ที่ถดถอย..

เรื่องราวระหว่างเรามันคงดีไปกว่านี้ไม่ได้

ยิ่งนานวัน..

ฉันก็ยิ่งทำร้ายความรู้สึกของเธอ

และทำลายภาพความทรงจำดีๆที่เธอมีต่อกัน

หากวันนึง..

ที่เธอจะมีโอกาสได้รับรู้ความรู้สึกของฉัน

ขอให้เธอรับรู้ไว้ว่า.."ฉันเสียใจ"

ความเสียใจที่มี...

...มันมากมายจนไม่อาจจะบอกออกมาได้

ฉัน..อยากให้เรามีกันไปตลอดชีวิต

ดูแลและเอื้ออาทรต่อกัน..ตลอดไป

แต่..คนอย่างฉัน..

เลวร้ายและเรียกร้องเกินกว่าจะมีอยู่ในชีวิตเธอ

ให้เราจบกันในวันนี้...

วันที่เธอยังเหลือภาพจำดีๆที่มีต่อกัน

คงจะดีกว่าที่..

ทุกๆครั้งของการนึกถึงฉัน...

...ความทรงจำของเธอมีแต่เรื่องที่เลวร้าย

แต่สำหรับฉัน....

เธอ..คือภาพความทรงจำที่งดงามเสมอไป

ลาก่อน...

ขอบคุณสำหรับความทรงจำดีๆ

ขอบคุณสำหรับภาพจำที่สวยงาม

ขอบคุณที่เราได้พบกัน

ขอบคุณที่ฉันได้รักเธอ

...ดูแลตัวเองด้วยนะ...

ลาก่อน..ความรักของฉัน

GoodBye...My Cinderella!

เจ็บหนัก

ไม่ว่าจะผ่านมากี่ครั้ง...
...ก็ยังคงเจ็บหนักกับความรัก
และครั้งนี้ก็เช่นกัน
เพราะไม่ได้เผื่อใจไว้ก่อน
เพราะมั่นใจ..
ว่าเธอคงไม่ยอมให้ใครคนนั้นกลับเข้า
และเธอคงรับรักฉันได้
แต่..ฉันคิดผิด
หัวใจ..จึงเจ็บหนัก
และไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้
ทำได้เพียง..
..อยู่ลำพังและรักษาหัวใจของตัวเอง

ความเจ็บปวด..

ใคร..คนที่เคยรู้ใจ รอยยิ้ม...ที่เคยรู้จัก

.... กำลังจะหายลับไป

คำพูด...ที่ซึ้งใจ

ที่เคยว่า...รักมากมาย

...ไม่มีอีกแล้ว..นับจาก

ถ้าคนจะไป..ก็ต้องไป

รักเท่าไร...แต่ฉันคงทำได้เท่านี้

ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด

และฉันจะอดทน...แม้แทบขาดใจ

ไม่อาจจะวิ่งหนีความจริง..ที่มันโหดร้าย

ะพร้อม..จะยอมเข้าใจความเปลี่ยนแปลง

จะอยู่เพื่อเรียนรู้...ความเจ็บปวด

จะฝืนเดินต่อไป...แม้ไร้เรี่ยวแรง

และคงมีที่สักวันนึง...ฉันจะเข้มแข็ง

ถึงแม้ไม่รู้ต้องนานสักเท่าไร...

เธอ...เธอเคยเป็นทุกสิ่ง

จะขอขอบคุณทุกอย่าง...

....ที่เคยให้ฉันจนวันนี้

"...ได้แต่ยินยอมรับความเจ็บปวด

และฉันจะอดทน ..ม้แทบขาดใจ.."

ทำร้าย

ฉัน..ทำให้เธอโกรธหรือเปล่า?
เธอถึงไม่แคร์กันแบบนี้
ฉัน..ทำร้ายเธอหรือเปล่า?
เธอถึงมาทำร้ายความรู้สึกกันแบบนี้

304วัน

304วัน..ที่ฉันได้พบเธอ

304วัน..กับความรู้สึกดีๆ

304วัน..กับความทรงจำที่สวยงาม

304วัน..

ขอบคุณเธอกับ304วัน..

..ที่เราได้มีกัน

อาจเป็นแค่304วันที่ธรรมดาๆสำหรับเธอ

แต่เป็น304วัน..ที่มีค่าสำหรับฉัน

ขอบคุณ"อะไรก็ได้"ที่ทำให้เรามาพบกัน

ขอบคุณ"เธอ"ที่วันนี้ยังมีกัน

ถึง...เธอ

ฉันไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

แต่..ถ้าฉันเป็นเหตุผลนึง

ที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเธอและเขาไม่ราบรื่น

ฉันก็อยากให้เธอเอาเรื่องนี้ไปลองคิดดู

"ให้ฉันออกไปจากชีวิตของเธอ..ดีกว่าไหม?"

บอกเอาไว้ก่อน..

ฉันไม่ได้ต้องการหาเรื่องทะเลาะ

ฉันแค่อยากให้เธอลองคิดดู..

ค่อยๆคิด..แล้วค่อยให้คำตอบกับตัวเองและกับฉัน

ไม่ต้องคิดว่าฉันจะสบายใจ...

...และยินดีที่จะทำแบบนั้น

ฉันไม่เคยอยากจะห่างจากเธอ..

ฉันอยากจะมีเธอตลอดเวลาของชีวิตที่เหลืออยู่

ฉันแน่ใจ..ว่าความรู้สึกที่ฉันมีให้เธอ

...มันมากมายกว่าที่เขามี

ฉันจะดูแลเธอได้ดีกว่าที่เขาทำ

แต่..

ในตอนนี้เขาคือคนที่เธอเลือก

การที่มีฉันอยู่มันคงไม่ทำให้เขาสบายใจนัก

ความรัก..

หนึ่งคน..มันก็เหงาเกินไป

สามคน..มันก็อึดอัดเกินไป

แค่สองคน..มันคงอบอุ่นกำลังดี

ฉันอยากให้เธอมีความรักที่ดีนะ..

ฉันอยากให้เธอมีความสัมพันธ์ที่ดี..

ไม่อยากให้เธอต้องอึดอัดและใช้ความอดทนกับความรัก

และฉันไม่อยากเป็นอีกหนึ่งสาเหตุ....

ที่จะทำให้เขามีเรื่องที่จะทำร้ายความรู้สึกของเธอได้

คนดี..ฉันอยากให้เธอมีความสุขนะ

ไม่ว่าคนที่เธอเลือกให้อยู่ข้างๆจะเป็นใครก็ตาม

แต่ถ้าหากร้องขอได้..

...ฉันก็อยากเป็นคนๆนั้นที่เธอเลือก

เวลาที่ดีที่สุด..ที่ฉันเคยมี

ที่สุดของความเสียใจ..

.. คือตอนที่เสียเธอไป

มันคงเป็นความทุกข์ใจที่สุด..ที่ฉันมี

แต่เมื่อเวลาพ้นผ่าน

ความสุขที่ฉันพอมี...

มันคือ...เวลาที่ฉันได้คิดถึงเธอ

ไม่กลัวและไม่หวั่นเรื่องร้ายๆใดๆ

ไม่กลัวแม้โรคภัย...

...กลัวแค่ความจำลบหาย

หากมีปาฏิหาริย์ขอพรได้ครั้งสุดท้าย

ฉันขอแค่เพียงก่อนตาย...ฉันจำเธอได้ก็พอ

ได้กลับมานั่งทบทวน รื่องราวเหล่านั้นอีกที

เวลาดีๆ...ช่วงที่มีเธอข้างกาย

ได้แต่ยิ้มทั้งน้ำตาและสุขลึกๆในใจ

และรู้ทั้งรู้ว่าไม่มีทางจะได้เธอคืนมา

ที่สุดของความเสียใจ...คือตอนที่เสียเธอไป

มันคงเป็นความทุกข์ใจที่สุด..ที่ฉันมี

แต่เมื่อเวลาพ้นผ่าน

ความสุขที่ฉันพอมี...

มันคือ...เวลาที่ฉันได้ "คิดถึงเธอ"

คือ "เวลาที่ดีที่สุดที่ฉันเคยมี"


"หากมีปาฏิหาริย์...ขอพรได้ครั้งสุดท้าย

ฉันขอแค่เพียงก่อนตาย...ฉันจำเธอได้ก็พอ"

จะรู้ก็เมื่อ...

จะรู้คุณค่าของอะไร . . . ในสักอย่าง

ก็ต่อเมื่อเราได้ . . . เสียมันไป

จะรู้เวลา . . . ของดอกไม้บาน

ก็ต่อเมื่อเราเฝ้าตาม . . . อยู่อย่างนั้น

จะรู้ว่าเสียงหัวเราะ . . . มันมีค่า

ก็ต่อเมื่อเราเสียน้ำตา . . . ในสักวัน

จะรู้ถึงความในใจ . . . ของกันและกัน

ก็ต่อเมื่อเราได้พูด . . . มันออกไป

จะรู้ว่าอะไร . . . ที่เรียกว่าคิดถึง

ก็ต่อเมื่อในความคิดคำนึง . . . มีใครสักคน

จะรู้ความหมายในคำรัก . . . สักหน

ก็ต่อเมื่อมีใครบางคน . . . ทำให้หวั่นไหว

จะรู้ว่าค่ำคืนนี้ . . . คงไม่เงียบเหงา

ก็ต่อเมื่อทุกเรื่องเล่า . . . ได้มีโอกาสบอกไป

จะรู้ว่าเป็น "เธอ" เท่านั้น ... ที่ฉันมีให้

ก็ต่อเมื่อทุกครั้ง... ที่เขียนอะไรลงไป

จะมีแต่ภาพเธอในใจ... ที่เกิดขึ้นมา

จริงๆแล้ว

บอกตัวเอง...

ใจแข็งและแข็งใจหน่อยสิ

ใจอ่อนทีไร..

ก็ต้องกลับมามีน้ำตาทุกที

เค้าไม่ได้เห็นใจหรอกนะ

เค้าไม่ได้เห็นความสำคัญหรอกนะ

เค้าไม่ได้แคร์หรอกนะ

ว่าเราจะเจ็บและเสียใจมากแค่ไหน

จริงๆแล้ว..

ก็ไม่เห็นจะต้องมีเราในชีวิตเค้า

จริงๆแล้ว..

ไม่มีเราก็ไม่ได้ทำให้เค้าสูญเสียอะไร

จริงๆแล้ว..

เราก็เป็นแค่ของแถมในชีวิตเค้า

ได้มาเปล่าๆ..และไม่ได้มีคุณค่าอะไร

จริงๆแล้ว..

เค้าไม่เคยร้องขอที่จะมีเรา

จริงๆแล้ว..

มีเพียงเราที่แทรกตัวเข้าไปอยู่ในชีวิตเค้า

จริงๆแล้ว...

ก็แค่ความว่างเปล่าเท่านั้น..ที่เค้าจะให้ได้

จริงๆแล้ว..

ฉันยังสงสัย..เรามีกันไว้เพื่ออะไร

จริงๆแล้ว..

ไปกับอยู่...ดูแล้วก็ไม่ต่างกัน

เหนื่อย

เหนื่อยเหลือเกิน
ขอหยุดพัก..
..ไม่อยากรับรู้กับทุกๆเรื่องราวบนโลกนี้
โดยเฉพาะ..เรื่องของเธอ
ไม่อยากรับรู้กับความห่างเหินที่มี

ความบังเอิญ

ฉัน..รักและหลงใหลความบังเอิญ

ความบังเอิญ..ที่ทำให้ฉันได้รู้จักเธอ

ความบังเอิญ..ที่ทำให้ฉันได้พบเธอ

ความบังเอิญ...

...ที่ทำให้ฉันได้รักเธอ

แต่วันนี้...

ความบังเอิญ..กำลังทำให้หัวใจยิ่งอ่อนแอ

ความบังเอิญ..กำลังฆ่าฉัน

และ..ความไม่บังเอิญ

กำลังขีดเส้น..ให้เราแยกห่างกัน

จากกันด้วยดี

ใจ..อยากที่จะลืมทุกอย่าง
เรื่องมันผ่านไปแล้ว..ก็ให้มันผ่านไป
วัน..ที่ต่างลืมน้ำใจ
ความจริงใจที่มีของฉันมันคงน้อยไป
หวัง...ว่าเธอคงมีใจให้บ้าง
เรื่องที่เกิดคราวนั้นมันคงไม่มีทาง
ฉัน..อาจจะทำใจได้บ้าง
จากกันวันนั้นคงจากกันด้วยดี
รักเธอ...ฉันรักหมดใจ
ไม่มีหัวใจให้ใคร
รักเธอ..ฉันรักจากใจ
แม้มันไม่มีค่าในใจเธอ
เธอ..อาจจะมีใครก็ตาม
แต่เรื่องในใจฉันยังไม่จบลง
ใจ..จึงอยากที่จะลืมทุกอย่าง
เรื่องมันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป
รักเธอ...ฉันรักหมดใจ

...ไม่มีหัวใจให้ใคร
รักเธอ..ฉันรักจากใจ

...แม้มันไม่มีค่าในใจเธอ
หวัง...ว่าเธอคงมีใจให้บ้าง

เรื่องที่เกิดคราวนั้นมันคงไม่มีทาง

ฉัน..อาจจะทำใจได้บ้าง

จากกันวันนั้น..ก็คงจากกันด้วยดี

ไม่...

ไม่รู้จะทำยังงัยแล้ว
ไม่อาจบอกใครได้
ไม่มีใครที่จะเข้าใจได้เลย
ไม่อยากจะหายใจต่อไปแล้ว

ชีวิต

ชีวิต...
ต่อจากวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
ไม่มีคนรัก...
ลาจากคนเข้าใจ...
เครียด..แต่ไม่อาจบอกกับใครได้
เหนื่อย..แต่ไม่มีไหล่ให้พักพิง
ครอบครัว..มีความเข้าใจจริงๆเหรอ?
ฉันมองไม่เห็นความห่วงใย..
...จากใครเลยสักคนบนโลกนี้

ชีวิต..มีฉันเพียงคนเดียว

จบ

เจ็บ + บ่อย = จบ!!!

...รัก

คำว่า"รัก"..เป็นได้เพียงแค่ลมปากเป่า

เพราะมัน...ไม่เคยเข้าไปถึงใจเธอ

ให้เธออยู่...กับคนที่เธอห่วงใย

ทิ้งฉันไว้..อยู่กับหัวใจที่อ่อนแอ

พี่ . . .

เ ร า รั ก พี่ นะ

"เลิกคบกับเขาเถอะนะ"

อยากจะบอกเธอเหลือเกิน...

"เลิกคบกับเขาเถอะนะ"

...แต่ไม่อาจจะพูดออกไปได้

เพราะรับรู้เสมอมา

ว่าความรู้สึกที่เธอมีต่อเขา...

..มันยากเย็นเกินตัดใจ

"เลิกคบกับเขาเถอะนะ"

เพราะคนอย่างฉัน...

อยากที่จะมีสิทธิ์และโอกาสดูแลเธอ

ทั้งตัวและหัวใจ..อย่างชอบธรรม

เพราะคนอย่างฉัน...

มั่นใจและแน่ใจ

ว่าจะดูแลเธอได้ดีกว่าเขา

"เลิกคบกับเขาเถอะนะ"

เพราะ"ฉันรักเธอ"

พระเจ้า

พระเจ้า...

ในเมื่อไม่ให้เรารักกัน

แต่ก็ยังขีดเส้นให้เราได้พบกัน

ถึงแม้จะดีใจ...

...กับการพบกันในทุกๆครั้ง

แต่..

มันก็ยิ่งสร้างความผูกพันให้ยากต่อการตัดใจ

ฉัน..ไม่อาจหยุดความรู้สึกที่มีต่อเธอได้

และยังคงทรมาน..

..อยู่กับความรักข้างเดียว

ความรัก..ที่มีเพียงเธอ

Before Valentine

เธอคงไม่รู้...

ว่าฉันดีใจมากแค่ไหนกับการพบกันของเรา

ร้อยพันความรู้สึก..

หมื่นแสนความห่วงใย...

และอีกหลายล้านถ้อยคำ...

ที่อยากจะพูด..อยากจะบอก..อยากจะสื่อถึงเธอ

แต่ในวินาทีนั้น..

สิ่งที่ฉันทำมีแค่เพียงนั่งมองทุกๆอิริยาบทของเธอ

เก็บทุกๆการกระทำของเธอไว้ในความทรงจำ

...ราวกับกลัวว่าเธอจะหายไป

...ราวกับว่าเราจะไม่มีโอกาสได้พบกัน

ท่ามกลางร่างกายที่ย่ำแย่..

..หัวใจที่หดหู่...

..เรื่องราวหลากหลายที่รายล้อม

ทั้งเหน็ดเหนื่อยและแสนหนัก

เพียงรอยยิ้มของเธอ...

โลกทั้งใบของฉันก็สว่างและสดใส

ขอบคุณ"อะไรก็ได้"ที่ทำให้วันนี้...

...เราได้มาพบกัน...

" Before Valentine "

เป็นอะไรรึปล่าว?

วันนี้...

รับรู้มาว่า..

เธอไม่สบายและหมดพลัง

เป็นห่วงเธอมากมาย

แต่...

ฉันไม่มีสิทธิ์ดูแลเธอ

ทำได้เพียงห่วงใยเธอด้วยหัวใจ

ทำได้เพียง...

อธิษฐานผ่านฟ้าให้ดูแลเธอแทนฉัน

สิ่งที่ฉันทำให้เธอได้

มีเพียงส่งผ่านข้อความ

"ไม่สบายเหรอ?..เป็นอะไรมากรึปล่าว?"

หวังว่าเธอจะรับรู้ได้...

..ว่าถ้อยคำนั้น...

เป็นตัวแทนทุกความห่วงใยที่ฉันมี

เป็นตัวแทนทุกกำลังใจที่ฉันมี

และ...

เป็นตัวแทนทุกความรักที่ฉันมี

"เป็นห่วงเหลือเกิน"

1วัน

1วันเต็มๆ..กับการร้องไห้

เพราะอะไร...

หัวใจจึงเจ็บปวดได้มากมายขนาดนี้

อยากได้ยินเสียง..อยากเห็นหน้า..

แต่มันก็เป็นไปไม่ได้

ไม่รู้จะทำอย่างไร..

ได้แต่นั่ง..นั่ง..นั่ง..มองออกไป

แล้วหยดน้ำใสๆมันก็ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย

ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน..

หัวใจยังคงเฝ้าถามหาเพียงเธอ..เธอ..และเธอ

ความเสียใจ

วันนี้...

โลกของฉันไม่เหลืออะไร

ฉันสูญเสียคนที่รัก...

...สูญเสียคนที่เข้าใจ

....ไปพร้อมๆกัน

คนสองคนที่ดีที่สุดในชีวิต

ในวันนี้..

ฉันไม่เหลืออะไรแล้ว

ไม่เหลือคนที่รัก..

ไม่เหลือคนที่เข้าใจ..

เหลือ...เพียงตัวคนเดียว

วันที่36

วันที่36...

ผ่านมา36วัน..

..มีอะไรเกิดขึ้นมากมาย

และมีความรู้สึกมากมายที่ถาโถมเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน

เหนื่อยจนแทบถอดใจอยู่หลายครั้ง

แต่ความอ่อนแอของจิตใจ..ก็สั่งให้ยังคงอยู่ที่เดิม

เฝ้ามองและห่วงใยเธออยู่อย่างเดิม

ทั้งๆที่ยิ่งนานวันก็ยิ่งรับรู้ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขา

ความสัมพันธ์ที่แนบแน่นยิ่งขึ้นทุกครั้งที่ได้รับรู้

ซึ่งมันทำให้ยิ่งแน่ใจว่า......ฉันไม่มีวันได้อยู่ในหัวใจเธอ

นับจากวันนี้..ก็ยังคงนับต่อไป

อีกกี่สิบวัน..อีกกี่ร้อยวันที่ฉันจะตัดใจจากเธอได้

อีกนานแค่ไหนที่ฉันจะไม่ต้องทรมานกับความรักอยู่อย่างนี้

อีกไกลแค่ไหนกับเส้นทางที่ต้องก้าวเดิน...

..เส้นทางที่ฉันเฝ้ารอใครสักคนที่จะมี...ความรักนิรันดร์

...ใครคนนั้นที่เป็นของฉันจริงๆ...

เหนื่อย...

เหนื่อยกับความรัก..

หนักกับความเศร้า..

อยู่คนเดียวดีกว่าเรา..

ก็แค่เหงาบ้างในบางที

รักคือ..กำแพง

ให้เหลือแค่เพียงเราบนโลกนี้

....เธอก็คงไม่มีวันรักฉัน

ได้แต่เฝ้ารอทรมาน..อยู่หลังกำแพงของเธอ

สุดท้ายความจริงใจก็พ่ายแพ้

เธอ...ไม่เคยเหลียวแลมันซักครั้ง

กอดเข่าร้องไห้เพียงลำพัง..อยู่หลังกำแพงของเธอ

ไม่คู่ควรเธอเลยสิใช่ไหม?

..จึงเก็บงำหัวใจอย่างแน่นหนา

ได้แต่สัมผัสความเย็นชา..อยู่หลังกำแพงของเธอ

โอย...เหนื่อยเลยเกิน...มันท้อใจ

"ฉันรักเธอเพียงคนเดียวรู้ไหม?

..ฉันรักเธอเพียงคนเดียวทั้งใจ

ไม่รู้ว่าจะต้องทำเช่นไรให้ผ่าน..กำแพงของเธอ"

ความรักฉันลอยวนจนเคว้งคว้าง

..ไม่เจอสักหนทางจะเอื้อมคว้า

หมดลมหายใจอย่างช้าช้า..อยู่หลังกำแพงของเธอ

ไม่มีหนทาง...จะก้าวเข้าไป..

ไม่มีหนทาง..จะก้าวเข้าไป ..ในใจเธอ

ทั้งหัวใจให้หมดแล้ว..ทั้งหัวใจ..

ทั้งหัวใจให้หมดแล้ว..ทั้งหัวใจ..น้อยไปอีกหรือ

เพียงเธอ

...แค่..วันนี้มีเธอ..
วันพรุ่งนี้เป็นอย่างไร..
...ก็ช่างมัน
แค่..วันนี้ได้มีเธอ
วันไหนๆ..ก็ไม่สำคัญ
แค่วันนี้..ยังมีโอกาสได้มีเธอ
..คงไม่มีอะไรจะรู้สึกดีไปมากกว่านี้
แค่..เธอ
...เพียงเธอ..
...เพราะเธอ..
โลกวันนี้ของฉัน..จึงสวยงาม
ขอบคุณ..เธอ
...ที่ยังให้โอกาสได้มีกัน
ขอบคุณ...

ไม่รู้เหมือนกัน

ก็ไม่รู้เหมือนกัน

ว่าเธออยู่ทางนั้น..จะเป็นอย่างไรบ้าง?

เงียบเหงาบ้างไหม..ในหนทาง

อ้างว้างบ้างไหม..ในคืนวัน

วันนี้ฟ้าอาจไม่สดใส..

หัวใจเธออาจไหวหวั่น...

แต่เธอยังมีใครๆหลายคนร่วมฝ่าฟัน

ทุกๆคนในความผูกพัน...

...รวมทั้งฉัน..ยังคงอยู่เคียงข้างเธอ

ท้องฟ้า

ท้องฟ้าหม่นๆ..

เหมือนความรู้สึกในใจคนๆนี้

ฟากฟ้าแยกเราให้ไกลกันเต็มที

แต่ความรู้สึกที่ใจมี..

...ไม่เคยเหินห่างเหมือนฟ้าไกล

ท้องฟ้ายังคงหม่นๆ

และคนทางนี้...

..ยังคงส่งความรู้สึกดีๆผ่านไปให้

ดาวอาจจะห่างบ้าง...

..ก็เหมือนกับระยะทางที่ห่างไกล

แต่แม้ฟ้าจะหม่น..

...หรือดาวจะห่างสักเท่าไร

ก็ไม่อาจขวางกั้นความห่วงใย...

...ที่ลอยผ่านฟ้าหม่นและดาวไกล..ไปถึงเธอ

แอบ..

แอบส่งความห่วงใยผ่านแผ่นฟ้า

ให้เธอได้รู้ว่า...

...คนทางนี้เป็นห่วงมากแค่ไหน

แอบส่งความรักผ่านฟ้าไกล

ให้เธอรับรู้ความในใจ...

...จากคนไกลที่ผูกพัน

แอบส่งความคิดถึงผ่านลมหนาว

ให้เธอรับรู้เรื่องราว...

...ว่าคนเหงามีเธอเป็นเงาฝัน

วันเวลาผ่านเลยไป...

...แต่หัวใจยังคงคิดถึงทุกคืนวัน

แล้วคนปลายฟ้าทางนั้น...

...จะหลงเหลือความผูกพันให้กันบ้างไหม

...ช่วยบอกที

ความห่วงใย

แม้ไม่อาจดูแลอยู่ใกล้ๆ...

...แต่ความห่วงใยไม่เคยจะหายห่าง

แม้จะมีเรื่องราวมากมายมากั้นกลาง

...แต่ไม่เคยกั้นขวางระยะทาง...ความห่วงใย

ของตาย

"ของตาย"....

..ฉันเกลียดคำคำนี้

และเกลียดคนที่มองเห็นใครสักคนในชีวิต

เป็นได้เพียง...ของตาย

และเมื่อวันนึง...ที่รับรู้ได้ว่ากำลังสูญเสีย

หรือสูญเสียใครบางคนไปแล้ว..

... จึงมาตระหนักได้ว่า..

คนๆนั้น...เป็นคนที่แสนดีมากเพียงไหน

คนๆนั้น...มีค่าต่อความรู้สึกของตัวเองมากแค่ไหน
....ช่างโง่เง่าสิ้นดี...

ในช่วงเวลาที่สามารถมีกัน..

เพราะอะไร...

...จึงมองไม่เห็นความสำคัญของกันและกัน

เพราะอะไร...

...จึงไม่ทนุถนอมช่วงเวลาที่มีโอกาสได้มีกัน

เหตุผลที่ไม่เก็บช่วงเวลาดีๆเอาไว้..

...เพียงความรู้สึกที่ว่า..."ของตาย"

ฉัน...ไม่เคยมองใครเป็นของตาย

ฉัน...ไม่เคยเป็นของตายของใคร

และฉัน...จะไม่ยอมให้ใครตีค่าว่าเป็นเพียงแค่"ของตาย"

ฝากให้เธอช่วยดูแล...

ก่อนจะนอนสวดมนต์บ้างไหม?
ผ้าห่มหนาพอหรือเปล่า?
เมื่อไหร่ที่หิว..ต้องทานข้าว
..หักโหมไปมันไม่ดี
จะไปไหนมาไหนขับรถให้ช้าหน่อย
...ชอบใจลอยทุกที
อากาศเปลี่ยนแปลงไม่ค่อยดี
...ถ้าเหงาก็โทรบอกกัน
"ฝากให้เธอช่วยดูแล...
...ช่วยดูแลเธอ..ให้ฉัน
ในวันที่เราต้องไกลกัน..
..คงทำได้แค่ส่งหัวใจ"
ฝากให้เธอช่วยดูแล..
..ไม่ว่าเธออยู่ที่ไหน
ให้คุณพระคุ้มครองให้ปลอดภัย
และไม่ช้าเราคงได้กลับมาพบกัน
อย่ากังวลอะไรอีกเลย..
เป็นหวัดหายดีหรือยัง?
อย่าลืมทำตามที่หมอสั่ง...
...อยากให้เธอหายไว
เหนื่อยมาเยอะกับคน..กับงาน..ก็พักเถอะ
เที่ยวให้มันโล่งใจ...
ไปเจอะทะเลและพื้นทราย..
..ให้หัวใจได้เบิกบาน
"ฝากให้เธอช่วยดูแล...
...ช่วยดูแลเธอ..ให้ฉัน
ในวันที่เราต้องไกลกัน..
..คงทำได้แค่ส่งหัวใจ"
ฝากให้เธอช่วยดูแล..
..ไม่ว่าเธออยู่ที่ไหน
ให้คุณพระคุ้มครองให้ปลอดภัย
และไม่ช้าเราคงได้กลับมาพบกัน

เลือก...

ปล่อยเธอ...ให้อยู่กับเขา

เหลือเพียง"ความเหงา"...ที่อยู่กับฉัน

เธอเลือกเอง...ที่จะไม่มีกัน

ฉันเลือกเอง...ที่จะอยู่ตรงนั้น...เฝ้ามองเธอ

ปล่อยเธอ...ให้เดินจากไป

เหลือไว้...เพียง"คนไกลๆ"ที่พร่ำเพ้อ

เธอเลือกเอง...ที่จะไม่มาพบเจอ

ฉันเลือกเอง...ที่จะรอเธอ...อยู่ต่อไป

มีเพียง...เธอ

ท้องฟ้าของฉันมีเพียง...เธอ

ทะเลของฉันมีเพียง...เธอ

ความคิดถึงของฉันมีเพียง...เธอ

ความห่วงใยของฉันมีเพียง...เธอ

โลกของฉันมีเพียง...เธอ

ทุกๆวันของฉันมีเพียง...เธอ

ตั้งแต่วันนั้นที่แน่ใจ ...

..."หัวใจของฉัน"มีเพียง...เธอ

คนโง่เง่า

เป็นเพียง"คนโง่เง่า"

ที่กำลังถูกความเหงาเข่นฆ่า

รับมือกับความทรมาน..อย่างเย็นชา

รับมือกับหยดน้ำตา..อย่างชาชิน

คนคาดหวัง

อยากคิดถึงเธอ..โดยไม่คาดหวัง
แต่ก็ยับยั้งความรู้สึกไม่ได้
ทุกๆครั้งที่ส่งความคิดถึงให้เธอไป
ก็ยังคงรอคอยความห่วงใย..ลอยกลับมา
เป็นได้แค่คนคาดหวัง..
คอยยับยั้งความรู้สึก..ความห่วงหา
คอยบอกตัวเองว่าเป็นได้แค่..คนไกลตา
แต่ก็ยังรอคอยเวลา..ให้เธอคิดถึงกัน
ก็พอรู้ว่าความคิดถึง..ทำเธอลำบากใจ
แต่ก็หยุดไม่ได้กับความไหวหวั่น
มีเพียงคำขอโทษให้เธอเป็นร้อยเป็นหมื่นพัน
แต่ความรู้สึกที่มีในใจอยู่ทุกๆวัน..ยังเหมือนเดิม

รักเธอเกินเผื่อใจ

เดียวดายอ้างว้าง...
...อยู่กับรักที่ต้องไกลห่าง
ค่ำคืนนี้ฉันนอนไม่หลับ
หลับตาลงยังคิดถึงเธอ ...
ตื่นขึ้นมาก็ยังละเมอ ...
...เพ้อถึงเธอทุกคืนทุกวัน
ก็จากเธอมาตั้งนาน
แต่ใจฉันก็ยังต้องการ ...
เหม่อมองฟ้าท่ามกลางแสงจันทร์
อยู่กับเธอเหมือนอย่างวันนั้น
ที่มีเพียงแค่พระจันทร์ ...
ปล่อยดวงดาวที่เป็นพยาน
ว่าเราสองคนจะเคียงข้างกันเสมอ
ฉันและเธอก็ต่างมีคำสัญญา
ถ้าหากดินและฟ้ายังอยู่คู่กัน ...
...ก็จะไม่มีวันที่ฉันและเธอห่างไกล
รักเธอ...
..จำได้ขึ้นใจว่าฉันรักเธอ
ลมจะหอบเอาหัวใจฉันลอยไป..หาเธอ
ไม่ว่าเธอจะอยู่แห่งหนใด
คิดถึงเธอ...
รู้มั้ยว่าฉัน ..คิดถึงเธอ
รักเธอเสมอ..ยังไงก็ไม่เปลี่ยน
...ไม่เคยคิดเปลี่ยน
จะไม่เหลือที่ว่างให้ใคร
...รักเธอเกินเผื่อใจ...